What to wear
Er zijn alweer enkele minuten verstreken wanneer ik inmiddels met enige paniek mijn ogen laat gaan over mijn enorm uitpuilende kledingkast.
Alles is gewassen en vreemd genoeg toch niets om aan te trekken. De tijd tikt verder, ik moet nu toch echt opschieten als ik op tijd op werk wil komen. Maar hoe langer ik naar die kast staar, hoe lastiger het wordt. Geïrriteerd pak ik weer de standaard spijkerbroek met dat nietszeggende truitje dat bovenop de stapel ligt. Het heeft daar amper 2 dagen liggen wachten. Praktisch en warm, een saaie no-brainer, beredeneer ik terwijl ik mijn protesterende gevoel negeer om iets aan te trekken wat mijn persoontje correct presenteert.Ik ren naar de keuken, fiks nog even een snel broodje in elkaar, roep heel hard „dahag” voordat ik op mijn fiets spring en de winterse kou trotseer. Bleh, denk ik, dat kan toch echt beter terwijl ik mijzelf afvraag wat ik denk wanneer ik „leuke” kleding koop dat uiteindelijk maandenlang onderop de stapel blijft liggen.
Wanneer ik na een drukke werkdag weer naar huis fiets en ik me even nergens op hoef te concentreren besluit ik dit probleem eens en voor altijd op te lossen. Die avond nog gooi ik al mijn kleding de kast uit, totdat het echt een enorme berg vormt. Elk stuk krijgt een grondige check.
Na 3 lange uren is mijn vloer dan eindelijk weer zichtbaar en mijn kast flink uitgedund. Ik heb alles minstens 2x aan- en uitgetrokken en gecombineerd met alles wat te combineren valt. De zomerkleding toch maar in een grote Ikeabak gezet. Onnodige kastvulling. De andere stapel kleding, gekenmerkt als kleding dat ik vast-op-een-dag-weer-pas, heb ik in een rode Dirktas gepropt. Hup de schuur in, ik heb geen zin om elke dag geconfronteerd te worden met een maatje van vroeguh, ik leef liever voor nu.
Verder loopt de prullenbak over van kapotte nostalgiekleding met daarnaast een zak voor Max. Terwijl ik dan eindelijk, ver na de gebruikelijke tijd mijn bed opzoek heb ik een heerlijk gevoel van opgeruimd staat netjes. Ik heb leuke combo’s gemaakt, oude kleding als nieuw bestempeld en vanaf morgen geen gehannes meer. Die ochtend slaap ik dan ook een beetje uit, ik heb nu toch tijd zat en loop een kwartier later zorgeloos naar de kast. Terwijl ik dat nooit-gedragen-truitje aantrek bedenk ik me verschrikt… shit, wat stond hier nou ook al weer leuk bij?!!?!
Verdorie, ik had ook selfies moeten maken en ik pak maar weer één van mijn no-brainer truitjes van bovenop de stapel.