Oude mannen
Halverwege april. Sabata is nu 5,5 maand. Ondertussen heb ik kennis gemaakt met zoveel hondenliefhebbers waarvan de namen vaak nog een mysterie zijn. We groeten, we lachen herkenbaar, we babbelen over ditjes en datjes. Super leuk.
Ik woon aan een pleintje en heb dus vele buren. Veel hondenliefhebbers. Achter het pleintje loopt een lange plas en aan de andere kant van het water een soort van parkje. Ik heb het altijd heerlijk gevonden om daar ‘s avonds lekker te wandelen met Anko. Lekker even loskoppelen van alles, babbelen zonder gestoord te worden door het zoveelste telefoontje.Maar als ik tegenwoordig naar buiten ga is het een andere wereld. Je komt veel mensen tegen die ik 5 maanden geleden alleen maar herkende aan hun hond. Naar boven staren was in het begin geen optie. Nee, in het begin ben je helemaal niet bezig met je omgeving. In het begin zijn je ogen alleen maar gericht op de vreemde nieuwe sprongen die je puppy maakt. En als ze stilstaat en tuurt in de verte, heb je even de mogelijkheid om mee te kijken naar wat haar zo boeit.
Maar tegenwoordig maak ik bijna elke dag een praatje met 2 lieve oude meneren met prachtig wit haar en vriendelijk lachende gezichten. Ze lijken veel lol te hebben als ze mij herkenbaar zien struggelen terwijl Sabata met al haar kracht haar vriendjes wil begroeten. “Met 2 handen” roepen ze dan, “anders krijg je lengte verschil”, gevolgd door een bulderende gelach.
De twee mannen lopen vaak met elkaar op ze hebben allebei een oudere zwarte mannetjes Lab. En jaaaa die had Sabata al van verre gespot en nu zijn ze dus vrienden. In haar ogen dan…
Waarschijnlijk denkt ze dat die 2 ook meespringen simpelweg omdat zij zo heftig springt. Maar nee hoor, die 2 oude Labs springen niet, maar draaien wat mee om die kleine spring-in-‘t-veld van zich af te houden.